Robin en Gerarda – van kleindochter tot steunpilaar.

Aan de keukentafel praten oma Gerarda (92) en haar kleindochter Robin (26) over hun bijzondere band. Wat begon met boterhammen tussen de middag, groeide uit tot een warme en vanzelfsprekende mantelzorgrelatie waarin Robin inmiddels een vaste steunpilaar is geworden.

Gerarda groeide op in Hapert, in een katholiek gezin van zeven kinderen. Haar vader was sigarenmaker. Ze trouwde met Henk, een monteur bij DAF die regelmatig naar het buitenland werd gestuurd om problemen op te lossen. Samen kregen ze zes kinderen, elf kleinkinderen en inmiddels ook twaalf achterkleinkinderen met nog eentje op komst. Henk overleed tien jaar geleden aan kanker.

Hoewel Gerarda door reuma en artrose slecht ter been is en haar gehoor achteruitgaat, is ze nog scherp van geest. Ze volgt het nieuws, leest de Telegraaf – die op zaterdag door Robin wordt gehaald. Ze kijkt nog graag naar televisieprogramma’s als De Bauers of Urk. Ook haalt ze nog af en toe zelf boodschappen bij de Albert Heijn, waar iedereen haar kent. “Ik word daar altijd zo vriendelijk geholpen,” zegt ze dankbaar.

“Mantelzorger voelt voor mij niet als een taak,
maar als een eer om er voor oma te zijn”

Robin komt bijna elke zaterdag op bezoek. Vaak lunchen ze samen of doen ze boodschappen, en steeds vaker is ook Robins vriend Mark van de partij. “Gewoon een klusjesman in huis!” zegt Gerarda met een lach. Ook doordeweeks loopt Robin regelmatig even binnen. “In coronatijd durfde bijna niemand nog bij oma op bezoek,” vertelt Robin. “Maar ik ben gewoon gegaan. Ik deed boodschappen, kookte en hield haar gezelschap. Zo is het eigenlijk gegroeid. Dat is nu ruim vijf jaar geleden.”

De relatie tussen Robin en haar oma gaat al terug tot haar kindertijd. Robin at tussen de middag bij oma als haar ouders werkten – haar moeder runde een frietkraam en haar vader was vrachtwagenchauffeur. “Ik had een berg poppen bij oma,” herinnert Robin zich. “We kochten samen kleertjes bij de Zeeman.” Toen Robin eens viel, riep ze vanuit gewoonte ‘oma’ in plaats van ‘mam’.

Via oma kwam Robin in aanraking met het geloof. Samen keken ze kinderprogramma’s op de televisie over geloof, lazen de kinderbijbel en op haar achtste besloot Robin zich te laten dopen en haar eerste communie te doen.

“Oma is er altijd voor mij geweest. Nu ben ik er voor haar.”

De band tussen Robin en Gerarda is hecht en gelijkwaardig. “Oma is mijn beste vriendin. Ik kan er alles tegen zeggen,” zegt Robin. “En ik ook tegen haar,” vult Gerarda aan.

Als symbool voor hun band liet Robin het woord ‘lief’ op haar arm tatoeëren – een woord dat haar oma vaak gebruikt en dat voor Robin alles samenvat wat oma voor haar betekent. “Ze zei het zo vaak tegen mij, op zo’n warme manier. Het voelde als haar in één woord.”

In moeilijke tijden, zoals twee jaar geleden toen Robins vader overleed waren ze er voor elkaar. “Dat zijn momenten waarop je nog dichter bij elkaar komt,” zegt Robin.

Robin zorgt voor haar oma met toewijding, liefde en vanzelfsprekendheid. Wat ooit begon als kleindochter die bij oma kwam spelen, is uitgegroeid tot een mantelzorger met hart en ziel. Hun band laat zien dat mantelzorg niet alleen gaat over zorgen, maar ook over verbinden, luisteren en samen zijn – dag na dag, moment na moment.